Herdenking einde van de Tweede Wereldoordog

Dames en heren,

Het is voor mij altijd een waar genoegen om de deuren van het Parlement open te zetten voor jonge en minder jonge mensen, zeker wanneer we het einde van een traumatiserende oorlog herdenken. Uit het puin na de veldslagen verrees het nieuwe Europa, op de versterkte fundering van verzoening en de vaste hoop dat de horror zich nooit meer zou herhalen. Sindsdien zijn er echter nog vele al even verschrikkelijke conflicten uitgebroken, zelfs aan de poorten van Europa. Dit toont dat we meer dan ooit alert en waakzaam moeten blijven, dat we de haat nooit mogen laten zegevieren, maar integendeel moeten samenwerken om onze democratische waarden te vrijwaren.

In de processen voor conflictpreventie, bemiddeling, verzoening en herstel van de vrede moeten de parlementen een centrale rol spelen. Wij moeten de dieperliggende oorzaken van de conflicten aanpakken, door de democratie, behoorlijk bestuur, de mensenrechten en duurzame ontwikkeling te bevorderen.

De verleiding om te bezwijken voor de sirenenzang van het populisme en hetextremisme is soms groot, en des te groter in tijden van crisis. Elke vorm van extremisme kan nochtans de sociale cohesie, een noodzakelijke voorwaarde voor vrede, in gevaar brengen.

Een oorlog zoals die van '40-'45 is synoniem van miljoenen doden en gewonden, vermisten, met de grond gelijkgemaakte steden, kortom, met onnoemelijk leed en totale verwoesting: niemand van ons wil dit ooit meemaken.

Wij zijn te jong om getuige geweest te zijn van de ontlading en de uitbarsting van vreugde in ons land bij de bevrijding. Wél hebben wij het geluk dat wij in vrede mogen leven.

De oorlog in Oekraïne heeft ons er ruw aan herinnerd dat vrede broos is, en dat één vonk volstaat om een opstand of zelfs een oorlog te ontketenen. Daarom is het zo belangrijk dat we de onderliggende mechanismen van de polarisatie in de samenleving onderkennen.

Het CRISP zal u, in samenwerking met de vzw Les Territoires de la Mémoire, wat stof tot overdenking geven. Ik hoop dat u daarnaar zult kunnen teruggrijpen in elke situatie waarin er blijk moet worden gegeven van behoedzaamheid en doorzicht.

Dan geef ik nu het woord aan mevrouw Caroline Sägesser, doctor in de geschiedenis en onderzoekster bij het CRISP.